Of ik er iets op tegen zou hebben om als personage in een boek te komen. De meest vreemde vraag die iemand me 5 jaar geleden stelde. Niet direct, nee. Maar kom ik er goed uit? Niets beschamends?
‘Niet mee inzitten. Ik zou niet durven.’

Goh, iemand die ik ken schrijft een boek. En ik sta erin. Nooit gedacht of verwacht.  Enkele maanden nerveus afwachten. En dan krijg je het in handen. Goed boek. Over het meisje dat vergeet. Vlug je naam zoeken. Opgelucht beginnen bij het begin. En terug gekatapulteerd worden naar een paar jaar eerder. Een zeer bizarre periode…

En plots sta ik daar zelf, vijf jaar later. Met dezelfde vraag. Bram is ondertussen al vier boeken, een schaduwprijs en twee gouden stroppen verder. Voor mij begint het allemaal pas. Of hij er iets op tegen zou hebben om als personage in een boek te komen.
‘Niet direct, nee. Maar kom ik er goed uit? Niets beschamends?’
‘Niet mee inzitten. Ik zou niet durven.’

Benieuwd wat hij ervan zal vinden. Vlug zijn naam zoeken. Opgelucht beginnen bij het begin. En terug gekatapulteerd worden naar een jaar eerder. Een zeer bizarre periode… Hoe personages soms auteur worden, en auteurs personages…

Ik snap niet waarom. Waarom je in een boekhandel terecht kan voor Eftelingtickets. Tegen voordeeltarief, dat spreekt. Wat het verband is, geen idee. Nu, geen probleem hoor, maar als je die toegangskaarten dan toch aanbiedt, zorg dan tenminste dat het reservatiesysteem werkt. Tickets had ik niet nodig. Ik was de sukkel die net na de bestellers kwam. En wachtte. Drie kwartier. Het boek dat ik in mijn hand had, was ondertussen al even bedremmeld als een oud exemplaar uit de bibliotheek. Daar stond ik dan, met mijn broek vol boekenbons. Toch volgehouden. Kwestie van niet met lege handen thuis te komen. Het zou nogal iets zijn. Een dag zonder boek.

Ik snap niet waarom. Waarom ik een mail krijg van een bekend biermerk. Laat het ons Maes Pils noemen, zotter moet het niet worden. Om morgen gratis pinten te gaan drinken. Tegen inruiling van kroonkurken en lipjes van blikjes en zo. Die heb ik niet. Geen enkel café doet mee in Poperinge, toch de hoofdstad van het goede leven, en van de hop. Een schande! Ik zou naar Ieper moeten trekken. Het ziet er niet goed uit voor morgen. Een avond zonder café.

Ik snap niet waarom. Waarom ik zoveel niet snap. Er zijn zo wel nog meer dingen. Witte kousen in sandalen bijvoorbeeld. Of een oude vadsigaard die in zijn zwembroek rond loopt. Het in onbruik raken van richtingaanwijzers op ronde punten. Zornik. Maar daar ga ik verder niemand mee lastigvallen. Voorlopig. Het is al erg genoeg zo. Een straat zonder eind.

Bij gebrek aan maten, makkers en maescafés in Poperinge morgen, zie ik er wel naar uit. Een avond leesvertier. Terrasje thuis. Met een niet-Maes bier voor mij. Dat zal ze leren. Op de eerste bladzijde las ik al een flard muziektekst. Wat het wachten vanochtend wel wat verzachtte. Iets van Elbow. Goed begin. Ik kan bijna niet wachten. Bram Dehouck. Een zomer zonder slaap.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=0NFV8dHrZYM]